بررسی همبستگی حمایت اجتماعی و رفتارهای خود مراقبتی پیشگیری از پای دیابتی در بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی

سابقه و هدف: زخم پای دیابتی به عنوان یکی از مهمترین و شایع ترین عوارض دیابت می باشد. خودمراقبتی علاوه بر کاهش بستری، می تواند از 85 درصد از مشکلات بیماران پیشگیری نماید. حمایت اجتماعی نیز به عنوان یک عامل روانی و محیطی بر خودمراقبتی بیماران مؤثر است. لذا این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین رفتارهای خودمراقبتی این بیماران و حمایت اجتماعی از آنها انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 130 بیمار مبتلا به پای دیابتی در یک دوره پنج ماهه به روش سرشماری از بیمارستان شهید مدرس ساوه انتخاب و وارد مطالعه شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه های جمعیت شناسی، نیازهای خودمراقبتی پیشگیری از پای دیابتی و حمایت اجتماعی واکس جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون های آماری اسپیرمن، تی مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه ارتباط معنی داری بین خودمراقبتی و حمایت اجتماعی مشاهده شد (p<0.05)، به این صورت که افراد با حمایت اجتماعی بالاتر خودمراقبتی بهتری داشتند. همچنین ارتباط معنی داری بین میزان تحصیلات و درآمد ماهیانه با رفتارهای خودمراقبتی و نیز بین میزان تحصیلات، میزان درآمد ماهیانه و وضعیت تأهل با حمایت اجتماعی افراد دیده شد (p<0.001). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی می تواند به عنوان یکی از فاکتورهای تأثیرگذار بر رفتارهای خودمراقبتی افراد باشد و با در نظر گرفتن آن در برنامه های آموزشی، درمانی و مراقبتی، می توان با بهبود وضعیت خودمراقبتی، علاوه بر کاهش هزینه های اقتصادی، کیفیت زندگی بیماران را نیز بهبود بخشید.